Halifax crash

Op 14 februari, Valentijnsdag 1943 kozen vanaf de Engelse vliegbasis Rufforth diverse Halifax bommenwerpers van het No. 158 Squadron het luchtruim. Rond de klok van 18:00 uur lokale tijd gingen ze op weg naar de Duitse stad Keulen. In de lucht sloten ze zich als laatste groep aan bij een formatie van 242 andere bommenwerpers. De weg naar Keulen verliep zonder al te grote problemen en bij aankomst boven Keulen werden de bommen gedropt.  

Halifax DT-694 had de opdracht gekregen om na het bombardement nog een ronde te vliegen over Keulen om vervolgens foto’s te maken van de schade die het bombardement zou aanrichten. De Halifax DT-694 werd bestuurd door de ervaren piloot William Fletcher, die tevens squadron leader was van het No.158 Squadron. Dit was de reden dat ze deze extra opdracht hadden ontvangen.

Aan boord van Halifax DT-694 waren de volgende zeven bemanningsleden:

 

Piloot S/Ldr William Fletcher

Flight engineer Sgt. Ernest Jackson

Navigator Sgt. Harry Kay

Bomrichter F/ Lt. Marc Pierre

Wireless Operator P/O. George Henry Miller

Boordschutter Sgt. John Henry Bousfield

Boordschutter Sgt. Frank Cecil Howe

 

Als laatste bommenwerper vertrok Halifax DT-694 vanaf Keulen terug naar Engeland. Omdat de anderen bommenwerpers alweer op weg terug richting Engeland waren was inmiddels de Duitse Luftwaffe en FLAK stations druk in de weer om de overvliegende vliegtuigen te bestrijden.

Tussen Aken en Geilenkirchen werd Halifax DT-694 aangevallen door een Duitse nachtjager met als piloot Feldwebel Johannes Hagar, maar alsof het nog niet genoeg was gingen ook het Duitse afweergeschut zich ermee bemoeien. Vanaf de grond schoten de Duitsers met hun FLAK installaties op Halifax DT-694 wat vervolgens een ontploffing in de vliegtuig deed veroorzaken. De klap was zo hard dat de piloot William Fletcher, Wireless Operator Henry Miller, en beide boordschutters John Bousfield en Frank Howe op slag dood waren. Navigator Harry Kay wilde aanvankelijk uit de Halifax springen en ging met zijn voeten naar buiten bij het ontsnappingsluik zitten. Uiteindelijk durfde hij niet te springen wat later zijn dood zou betekenen.

De brandende en snel dalende Halifax bommenwerper kon niet meer gered worden en de overige twee bemanningsleden, Flight Engineer Ernest Jackson en Bomrichter Marc Pierre konden nog tijdig het toestel verlaten en later verklaren wat er in het vliegtuig gebeurd was.

Het toestel klapt om 20:42 uur Nederlandse tijd met een harde knal neer in het Schweibergerbos nabij Mechelen.

De twee bemanningsleden die tijdig het toestel hadden kunnen verlaten kwamen in Puth terecht en werden opgevangen door Annie Berkers. Marc Pierre bracht ze in contact met het verzet en hij kon terugkeren naar Engeland.

Ernest Jackson had minder geluk en brak bij zijn landing zijn enkel. Hij was genoodzaakt om medische hulp te zoeken. Hij verliet de goede zorgen van Annie en gaf zich aan bij de Duitsers. Hij kreeg medische verzorging en belande in het krijgsgevangenenkamp Stalag VIII.

Meerdere inwoners van Mechelen hadden Halifax DT-694 zien neerstortte in de vroege avond van deze Valentijnsdag. De bommenwerper is neergekomen op een moeilijk vindbare plek in het Schweibergerbos. Na de crash werd er op de locatie een eenvoudige houten kruis met de tekst: “ Hulde aan den die niet meer terugkeerden”  geplaats door Jozef Volders en Eugene Wauthele.

De omgekomen militairen liggen alleemaal naast elkaar begraven op het war Cemetery Jonkerbos in Nijmegen, waar ook vele andere militairen liggen die met hun vliegtuig op Limburgs grondgebied aan hun einde kwamen.

Onderzoek:

In oktober 2021 kom ik in contact met Anita Colen van Heemkunde vereniging Mechelen. Anita wist me te melden dat er inmiddels diverse publicaties waren over vliegtuigcrashes in en rondom Mechelen. Als ik Anita in 2021 bezoek in Mechelen bespreken we de crash van Halifax DT-694. Anita verteld me dat Leo Peerboom uit Mechelen hier heel lang onderzoek naar gedaan heeft, sinds 1979 en in 2011 is overleden. Leo is het gelukt om in contact te komen met de Flight Engineer Ernest Jackson. Bomrichter Marc Pierre was in 1978 overleden. 

De vrouw van Leo Peerboom had zijn onderzoeksdossier bewaard na de dood van haar man en dat onderzoeksdossier ligt nu bij de Heemkunde vereniging in Mechelen en is het in goeden handen. Ik mocht van Anital Colen het dossier inzien en het was compleet, er is ongeloofelijk veel tijd gestopt in het onderzoek door Leo Peerboom en we zijn dankbaar dat hij dit gedaan heeft. 

In begin 2022 bezocht ik Wim van der Hoeven (1937 - 2023) in Mechelen en van Wim kreeg ik een boekje "Opdat wij niet vergeten" uitgegeven in december 2017 ter ere van de bemanning van Halifax DT-694. Wim heeft meegewerkt aan dit boekjes en daarnasst krijg ik van hem aanvullende informatie zoals een kopie van een brief die Flight Engineer in juli 1989  aan Leo Peerboom heeft geschreven. 

Er wordt wel eens gesproken over het vergeten monument wat in het Schweibergbos diep verscholen ligt, alleen het tegendeel is waar, er wordt heel veel liefde en aandacht gegeven tot op de dag van vandaag door hen die het monument weten te vinden.

Wim heeft me verteld hoe ik er kon komen en ik heb de plek uiteindelijk na lang zoeken kunnen vinden in maart 2022. Ik heb hier contact over gehad met Staatsbosbeheer en in het omliggende gebied trof ik nog wrakresten aan bij de oppervlakte die geidentificeerd konden worden als zijnde van de Halifax bommenwerper omdat ze beginnen met de cijfer combinatie 57. De prefix code van een Halifax bommenwerper is 57.